Kinderen eigenaar maken van hun eigen leerproces

Ik ben 56 en ja hoor ik hoor bij de club van mensen die zomaar ineens 5 kilo lichaamsgewicht cadeau krijgt. Waar ze vandaan komen dat vragen we ons maar niet af. Wel hoe we er weer van afkomen.

Mijn lieve schoonzusje weet wel raad. Sporten! Er is echter een verschil tussen haar en mij. Zij doet dit al jaren en ik moet nog beginnen. Ik voel een soort belemmering aankomen die een vorm aanneemt van iets dat een berg of een beer lijkt.

Als ik mijn tussendoel nu eens verlaag van alles 20 keer naar 10 keer, dan lukt het misschien wel, dacht ik. Dat klopt ook merk ik na een week. Maar ik heb mijn einddoel niet verlaagd. Voel je het? Het proces gaat alleen wat langer duren.

Formatief handelen en evalueren heeft consequenties voor de taal die je tegen kleuters en hun ouders gebruikt om uit te drukken hoe ver ze zijn in de ontwikkeling. Opmerkingen als: Dit kan je niet of nog mooier: Hier moet je nog aan werken of dit is in ontwikkeling. Allemaal synoniemen voor iets waarvan de hersenpan denkt, oeps ik kan het niet.

Je kunt beter zeggen, dit kan je al. Dus om even te blijven bij mijn sportieve activiteiten. Het doel is alles 20 keer en ik kan nu het rondje 10 keer. Wauw! Maar ik blijf niet stilstaan bij die 10 keer natuurlijk. Het doel blijft 20 keer.

Voel je het verschil? En wees eens eerlijk als je dit leest. Voor mij was het jaren geleden een enorme eyeopener en dat heeft geleid tot Onderbouwdonline 2.0. De huidige Onderbouwd die alleen aangeeft wat het kind aan het leren is en welke kleine stappen binnen dat proces nog moeten worden gemaakt, zonder het einddoel aan te passen.

Daarnaast adviseerde mijn schoonzusje mij naar de sportschool te gaan. Dat zag ik toch niet zo voor me. Het past niet bij mij. Ik doe alles met mijn eigen gewicht. Want joh ik heb al 5 kilo teveel toch? Dus naast de manier waarop je kinderen tegemoet treedt is het wenselijk dat we rekening houden met de competentie van het kind.

Competentiegerichte visie

Hoe wil een kind aan jou laten zien dat het iets kan?

Vertellen?

Voordoen?

Tekenen?

Spelen?

Met een digitaal spelletje?

Buiten op het plein?

Stil zitten of juist bewegen?

Een werkblad?

Ja zelfs een werkblad! Er zijn kinderen dol op werkbladen. Dus we kunnen niet aangeven dat er maar één weg naar het formatieve handelen leidt. Het populaire bewegend leren past bijvoorbeeld niet bij alle kinderen en ook weer niet bij elk doel.

Rijmen in de zandtafel lijkt me niet erg relevant toch? Maar als je er toch een idee bij hebt dan hoor ik dat uiteraard graag! Kortom we zijn er weer. Het onderwijs aan kleuters is een ambacht. Juist omdat het zoveel kansen biedt binnen de leerontwikkeling.

Ik durf zelfs te beweren dat de manier waarop onderwijs aan kleuters wordt gegeven goed zou zijn voor alle groepen in de basisschool. Ook de manier van volgen.

Morgen deel 3 van deze visie week:

Omarm de leerbelemmering